Welcome Home Mama Tess !

After of almost 3 weeks sa hopsital... nakalabas narin ng hospital si Mama sa wakas ! Sa tulong-tulong namin nila ate,ni daz, ni papa ,lola at ka.rey, ako, si tita vec, lalo na si nanay... ambag-ambag na pera.. nakaipon-ipon.. naawa rin ata yung hospital na yun.... at saka natakot.. paano sabi nila mama isusumbong sila kay Tulfo.. hehe.. kaya ayun.. pinalabas na si mama... duguang pirmahan ng mga promisory note... goodluck sa amin.. sana di kami mamulubi sa pagbabayad nun sa laki ng utang namin sa ospital na yun.. damuho kasi... mapagsamantala.. sa katulad pa naming mahirap lang.. haist.. di na sila naawa.....

Kagabi lang nakalabas si Mama,kasama si ate at shen-shen, galing ng hospital dumiretso na sila sa burol ni lolo.. Dun na kami nagkita nila mama kasama ang mga katrabaho ko.... Natutuwa akong makita si mama na nasa labas na.. pano super frustrated na siya , ikaw ba naman makulong ng tatlong linggo sa hospital na ang napakalaking dahilan ng hindi mo paglabas eh dahil sa wala kang pambayad ng napakalaking bill ng hospital at professional fee ng mga doctor... wiw.. nakakabaliw.. lahat kami nagkawindang-windang sa paghahagilap ng maipambabayad na pera...

Buti na lang naawa ang Diyos sa aamin.. kay mama... 

Salamat po talaga...

Kaya kahapon pa lang naghanda na ang mga bata sa bahay sa pagsalubong kay mama. Gumawa pa nga ng welcome banner ang mga pinsan at mga kapatid ko.. todo effort talaga... hindi ko nga alam ang tungkot dun eh... pag-uwi ko na lang nalaman... nauna akong umuwi kila mama... kaso sigurado pagdating nila mama eh tulog narin ang mga bata dahil sa tagal ng paghihintay sa kanya..

Eto yung ginawang welcome banner ng mga kapatid at pinsan ko.. simple lang pero touching... di ba? hehe

Hatinggabi na ata nakauwi sila mama.. di ko narin namalayan kasi nakatulog narin ako sa sobrang antok ko narin kasi....

Haist.. salamat... nabawasan narin kami ng problema kahit papano...

Sa mga natitira pang mga problema.. kaya namin yun... naniniwala akong pagsubok lang ang lahat ng mga iyon sa aming pamilya.. kakayanin namin yun.. basta wag lang mawalan ng pag-asa at paniniwala sa Ama.. gagabayan niya tayo sa lahat ng mga tuwid na lkad na tintahak naten.. kailangan lang magpakabait.. at magbagong-buhay......

           *wink*