GREAT YEAR END (yes and no)

pahabol sa blogpost ng taon... this is our last day of working for the month.. and for the year...

Sa mga nagawan ko ng kasalanan.. oh kaya naman eh nabadtrip saken.. nagalit.. nagtampo... o kahit ano pa man.. sorry sa aking mga pagkukulang.... tao lang lang.. nagkakamali rin... I want ot share my BIG SMILE as a sign of my peace offering.. ehehe...

Salamat naman sa mga nagpasaya sa akin... sa'king pamilya.. kaibigan.. kabarkada.. katrabaho.. at sa pinakamamahal ko.... salamat sa mga kasiyahan na naibigay at naipamahagi nyo sa akin..

Salamat sa maraming regalong natanggap ko.... kahit wala akong regalo sa inyo.. sana nextyear ulit... hehe.. promise.. sisikapin ko na makapagregalo sa inyo..

Sana maging maganda ang pasok ng taon.. sana makabawi.... (kahit brown out sa bahay ngayon) haha...

Haist.. kahit maraming pagsubok ang nagdaan.. salamat sa panginoon patuloy parin niya akong ginagabayan.. ,sampu ng aking pamilya... salamat po...


Oh siya siya.. hindi ako masyadong nakapaghanda ng magagandang salita na maipopost ko dito eh...

Basta HAPPY NEW YEAR sa LAHAT..


GOD BLESS YOU all...!!

Welcome Home Mama Tess !

After of almost 3 weeks sa hopsital... nakalabas narin ng hospital si Mama sa wakas ! Sa tulong-tulong namin nila ate,ni daz, ni papa ,lola at ka.rey, ako, si tita vec, lalo na si nanay... ambag-ambag na pera.. nakaipon-ipon.. naawa rin ata yung hospital na yun.... at saka natakot.. paano sabi nila mama isusumbong sila kay Tulfo.. hehe.. kaya ayun.. pinalabas na si mama... duguang pirmahan ng mga promisory note... goodluck sa amin.. sana di kami mamulubi sa pagbabayad nun sa laki ng utang namin sa ospital na yun.. damuho kasi... mapagsamantala.. sa katulad pa naming mahirap lang.. haist.. di na sila naawa.....

Kagabi lang nakalabas si Mama,kasama si ate at shen-shen, galing ng hospital dumiretso na sila sa burol ni lolo.. Dun na kami nagkita nila mama kasama ang mga katrabaho ko.... Natutuwa akong makita si mama na nasa labas na.. pano super frustrated na siya , ikaw ba naman makulong ng tatlong linggo sa hospital na ang napakalaking dahilan ng hindi mo paglabas eh dahil sa wala kang pambayad ng napakalaking bill ng hospital at professional fee ng mga doctor... wiw.. nakakabaliw.. lahat kami nagkawindang-windang sa paghahagilap ng maipambabayad na pera...

Buti na lang naawa ang Diyos sa aamin.. kay mama... 

Salamat po talaga...

Kaya kahapon pa lang naghanda na ang mga bata sa bahay sa pagsalubong kay mama. Gumawa pa nga ng welcome banner ang mga pinsan at mga kapatid ko.. todo effort talaga... hindi ko nga alam ang tungkot dun eh... pag-uwi ko na lang nalaman... nauna akong umuwi kila mama... kaso sigurado pagdating nila mama eh tulog narin ang mga bata dahil sa tagal ng paghihintay sa kanya..

Eto yung ginawang welcome banner ng mga kapatid at pinsan ko.. simple lang pero touching... di ba? hehe

Hatinggabi na ata nakauwi sila mama.. di ko narin namalayan kasi nakatulog narin ako sa sobrang antok ko narin kasi....

Haist.. salamat... nabawasan narin kami ng problema kahit papano...

Sa mga natitira pang mga problema.. kaya namin yun... naniniwala akong pagsubok lang ang lahat ng mga iyon sa aming pamilya.. kakayanin namin yun.. basta wag lang mawalan ng pag-asa at paniniwala sa Ama.. gagabayan niya tayo sa lahat ng mga tuwid na lkad na tintahak naten.. kailangan lang magpakabait.. at magbagong-buhay......

           *wink*

Paalam Lolo...

                Kasabay ng malakas na pagbuhos ng ulan..  hindi rin mapigilan ang umiiyak na damdamin ko ngayon..  Isang balita na nakakagulat… nakalulungkot, sobrang lungkot.. Wala na kasi si Lolo..

                Kahapon natanggap ko ang text message ni Papa na pumunta daw kami lahat sa manggahan… dahil wala na daw si lolo.. patay na… pagkatapos kong mabasa yung text na yon dere-derecho na ang pagbuhos ng luha ko.. nanginginig ang katawan ko.. parang hindi ko na naririnig ang mga nagsasalita sa paligid ko…gusto ko na sanang lumipad papunta kay lolo.. baka kasi sakaling maabutan ko pa siya.. pero iniyak ko na lang ng iniyak.. pumunta ako sa lugar na walng nakakakita saakin.. masikip sa dibdib.. iyak ako ng iyak.. pero pinilit kong matapos ang mga trabaho na dapat kong tapusin.. kahit nahihirapan ako.. kahit sabog na at lutang ang isip ko… wala na si Lolo… wala na…

Si Lolo Pol, isang mabait na lolo sa kanyang mga apo. Mapagmahal at mapagkalingang lolo. Malambing din sa pagkakakilala ko. Pero naiinins ako sa sarili ko kasi matagal na panahon ko siyang hindi nakita. Ni  hindi ko manlang siya nakita bago siya nawala. Naiiyak na naman ako ngayon. Siguro nagtatampo ang lolo sa akin, sa amin na hindi manlang siya nadalaw nung nanghihina na siya. Hindi manlang ako nagkaraoon ng pagkakataong mayakap siya kahit sa mga huling saglit. Hindi manlang ako nagkaroon ng pagkakataon na alagaan siya. Hindi ko mapigilan ang pagiyak ko ngayon habang inaalala ko ang mga pagkakataon na nakakasama namin si lolo. Masasayang alaala, Hindi malilimutang pagkukulitan kasama kaming lahat na mga apo niya… napakasaya…

Wala na ang Lolo namin, na nagtatanggol lalo na sa aming magkakapatid. Tumatanggap kapag halos ipagtabuyan na kami ng marami. Naaalala ko pa nga noong mga bata pa kami, si lolo kasi ang laging nag-aaya sa aming kumain kapag pumupunta kami sa kanila, dahil sa wala kaming pagkain sa bahay. Walang pag-aalinlangan kahit sardinas lang ang ihain niya saamin. Masaya na kami doon. Sabay hihingi pa ng pasensya si lolo dahil un lang ang naipapakain niya saamin, babawi na lang daw siya sa susunod. Di ko rin malilimutan nung doon pa ako nakatira kay lola, sa compound ng mga Ssberon. Si lolo pa kasi ang nagbubukas sa akin ng pinto kapag gabi na ako umuuwi noon, kahit nagagalit siya kasi late na ang pag-uwi ko at talaga nga namang naiistorbo ko ang pagtulog niya, kahit ganun.. lalambingin ko parin siya at magpapasalamat, kaya babawian parin niya ako ng inis pero may halo na ng pinipigilan niyang ngiti habang pabalik sa kwarto niya.

Kung tutuusin, hindi ko talaga laging napupuntahan si lolo na pinagsisisihan ko ngayon. Mas maraming panahon na hindi ko siya nakakahalubilo di gaya ng mga pinsan ko at iba kong kapatid. Hindi kasi ako madalas dumalaw sa compound. Pero dapat talaga, plano na namin ni ate den, na paglabas ni mama sa hospital eh pupuntahan na namin si lolo, kasi yun yung hinihiling niya.. na makita niya ang mga apo niya…. Pero… wala na, huli na ang lahat…. di ko manlang naialay ang mga huling yakap ko kay lolo. Gusto ko pa sana siyang yakapin ng mahigpit na mahigpit… para iparamdam sa kanya na mahal na mahal namin siya… hindi siya nagkulang bilang lolo sa aming mga apo niya….

Mamimiss ko talaga si lolo…  sana hindi siya galit sa akin… kasi hindi ko siya napuntahan kahit nung birth day niya…. Sorry talaga lolo… Paalam po.. Mahal na mahal ka naming lahat ng mga apo mo… 

picture kasama si Lolo.. buti may naitabi pa ako... hindi ko ito iwawala.. ( kahit wala ako diyan )

Mama is sick and stuck !

 My mom was admitted last October 30, 2011 in the hospital.  She needs to undergo operation in her gallbladder because of the doctors so called “stone” in it.  

She was getting well after the operation. We are looking forward for her continuous recovery so we can be with her soon.

But until now, she’s still there.  The hospital is still holding her because of our failure to pay for the exceeding bills. She has her medicard ,Philhealth assistant, to wrap major bills. The philhealth is geared up to pay for Php 80,000 for the hospital bill, so we still need to pay for the exceeding bills.  But that bills was too big for us. We’ve asked them if we can make a promissory note promising that we’re going to pay for it for a specific period of time. From then we have thought that our mom will be discharge that day (Nov. 4). But I am, specially, was shocked that we still need and forced to pay for the Professional Fees of the five doctors that assist my mom in the operations.   Wow ! That hospital was so greedy, as if we so looked like a rich family that we can easily pay for their demands. 

“walang awa” That was words that comes out from my mouth ‘coz Im so  mad at them.

Haist. I really don’t know what to do.

Stressed.  

I’ve already ask my friends to help me but like me, they can’t help for that big amount of money.  My officemates also tried to lend a hand, and I thank them for that. At least I know that they wanna help us. But additional problem is, the more my mom stayed there, the more our bills get bigger and bigger each day.

Now, my aunt Melvie was trying to seek help from the mayor’s office in our city. Pitiful but we need to smack for that if that will be the only way that we can crack our problem.

I hope there will be wealth from heaven that hears our cries. 

“Sana makauwi na si mama sa bahay, we missed her so much. Sana tuloy-tuloy narin ang paggaling niya. Kahit medyo nahihirapan kami ngayon, masaya parin kasi ligtas na si mama.”

Bakit ka ba nababahala?

Lumilipas ang mga araw. Maraming pangyayari ang dumadaan-daan lang sa sa mga kamalayan. Hindi namamalayan gano’n na naman ang nangyayari…  walang nangyayari… Paulit-ulit..

Paano ba ko hindi mababahala kung parating ganito ang nararamdaman ko.

Eh mukhang malapit na ko masanay mag-isa.

Yun ba talaga ang gusto mong mangyari?

Ano bang plano mo? Ano  bang binabalak mo?

Paano naman akong hindi mababahala at matatakot kung

Ganyan ng ganyan ang nangyayari?

Nakakadala.

Pero ayokong magsawa.

Pero ipakita at iparamdam mo naman na mahal mo kong talaga.

O baka imahinasyon ko lang ang lahat ng ‘yon?

Nadadaya lang ako sa mga magagandang simula?

Matatamis na pangangako at magagandang salita?

Nahihirapan kasi ako, di mo naman ako masisisi kung

Bakit ako nagkakaganito.

Ayoko lang mawala ka.

Yun ang dahilan kung bakit ako nababahala.

Don't Dream It's Over Lyrics

Songwriters: Finn, Neil;

There is freedom within, there is freedom without
Try to catch the deluge in a paper cup
There's a battle ahead, many battles are lost
But you'll never see the end of the road
While you're traveling with me

Hey now, hey now
Don't dream it's over
Hey now, hey now
When the world comes in
They come, they come
To build a wall between us
We know they won't win

Now I'm towing my car, there's a hole in the roof
My possessions are causing me suspicion but there's no proof
In the paper today, tales of war and of waste
But you turn right over to the TV page

Hey now, hey now
Don't dream it's over
Hey now, hey now
When the world comes in
They come, they come
To build a wall between us
We know they won't win

Now I'm walking again to the beat of a drum
And I'm counting the steps to the door of your heart
Only shadows ahead, barely clearing the roof
Get to know the feeling of liberation and release

Hey now, hey now
Don't dream it's over
Hey now, hey now
When the world comes in
They come, they come
To build a wall between us
We know they won't win

Well, don't let them win
Hey now, hey now
Don't let them win
Don't let them win, yeah

Lyrics from www.elyrics.com

Opinyon ko lang.. tama ba ako?

Pagyamanin mo kung ano ang mayroon ka... kahit kapiraso, kakaunti, kahit may diperensya, hindi mo gusto, may kulang, o palpak.. Kaya at maaari mo itong gawing perpekto sa sarili mong paraan at sa sarili mong batayan, na kahit hindi mo ito ipilit na ihalintulad at ihanay sa iba, dahil hindi batayan ang paghahanap ng ibang panghalili, pamalit pansamantala, panakip butas… para lang paniwalain ang sarili mo sa inimbento mong paniniwala na doon ka masaya…

Kung nasaan ka ngayon, kung ano ang takbo at daloy ng buhay mo ngayon, kung kaninong pamilya, asawa, magulang, anak ka man napunta.. lahat ‘yan may dahilan.. dahil dyan ka nababagay, diyan ka dinala ng pagkakataon at panahon.. yan ang lugar na huhubog ng maganda sa iyong pagkatao, yan ang pamilya, asawa, magulang, anak na bagay sa iyong katangian… na wala sa iba.. na ikaw lang ang nagkataon na nagkaroon… dahil  diyan ka patitibayin ng buhay at diyan ka magiging kongkreto…

At kung sakaling hindi mo gusto o hindi mo na magustuhan ang katayuan at nararanasan mo ngayon, bukas, o kahit sa paglipas ng panahon.. dahil hindi na ito gaya ng dati , hindi ka na sumasaya o hindi kana masaya dahil nahihirapan ka na ngayon… 'wag ka magrebelde, wag umapaw ang galit, 'wag mong sisihin ang mga taong nasa paligid mo, habaaan parin ang pasensya,'wag ka maburyong, 'wag ka mainip..'wag ka parin mawalan ng pag-asa at panghinaan ng loob…

Oo nga at hindi maiiwasan ang pagkukumpara sa mga bagay na wala ka, at mga bagay na meron ka pero hindi naaayon sa gusto mo… Pero hindi lunas ang pag-iisip na malas ka at wala ka nang karapatang lumigaya… Hindi rin pwedeng payagan at hangarin ang mga bagay na nakikita mo ngayon na wala sayo na maaari mo sanang makuha kung mas maaga o nakita mo na ito noon pa lang… hindi tama na maghanap ka ng kapalit, maghanap ka ng mas maganda, iwan mo ang sira at palitan ito  ng bago at mas kaaya-aya.. Hindi solusyon ang pagsasantabi sa isang may kapintasan kapalit ng isang inaakalang mong pupuno sa kanyang pagkukulang… bakit hindi mo muna subukang ayusin at pinuhin ang mga gusot na hadlang sa iyo.. bakit hindi mo muna pagsikapang magawa ang sarili mong batayan ng pagiging perpekto… kahit hindi perpekto para sa iba… pero para sa iyo.. yung ang tiyak na magpapaligaya sa buhay mo… yun ang makapagpapatagumpay at makapagkakamit ng mga pangarap mo... yun ang makapagbibigay at makapagpaparamdam ng tunay na pagmamahal para sayo…






… and dami kong alam.. hahaha..

…tama ba ako??

.

Sa bawat araw na hindi kita kasama

Natutulala na naman ako ngayon..
Malayo ang tingin..
Nagiisip ng mga bagay-bagay na gumugulo sa isipan

Inaalala ang mga pagkakataon na malayo ka sa akin
Ginugunita ang mga panahon na hindi kita kasama..

Masyado akong nalulungkot kapag hindi kita nakikita
Kapag hindi kita kasama nag-aalala ako baka
Agawin ka ng iba sakin
Hindi ako mapalagay kapag malayo ka
Tapos kahit konting paramdam wala para sakin.

Hindi mo lang alam na umiiyak ako gabi-gabi kapag
Nararamdaman ko na parang lumalayo ka na sakin
Na parang napakalayo mo na sakin
Hindi kita maabot ng tanaw
Hindi ka masipat ng pandinig
Hindi ko magawang makarating papalapit sayo
Kasi ayaw mo naman di ba.

Nangangamba tuloy ako baka
Hindi mo na magawa ang mga pangako mo sakin
Paano na lang kung ikaw pa ang maunang sumuko
Paano na lang kung ikaw ang mauna pang bumitiw
Paano na lang ako.

Kasi sa bawat oras nga lang na hindi kita kasama
 hindi ko na alam ang gagawin ko para lang
 mapanatag ang loob ko
Halos sumabog na ang puso ko sa
 kakapigil ng nararamdaman nito
Sa sakit at pighati na nararansan ko.
Hindi makahinga ng maayos,
Hindi makatulog ng matino.

Pero sa kabila ng lahat hindi ko
 parin magawang tumigil
 sa pagmamahal sayo.
Sinisikap ko na lang alalahanin ang mga panahon na kasama kita,
na nasa tabi kita, kayakap.. busog sa pagmamahal.
Gusto na kitang makita at makasama na muli.
Kung maaari nga lang nais ko na
Pang habang-buhay na kitang makapiling.

Walang kaso, ipararamdam ko sayo ang buong puso kong pagmamahal.

Bitin

Walang tinatanaw na malinaw.

Walang nasisilayan na maganda sa paningin.

Naghahanap kasi ng hindi makita.

Malayo ang tingin, na siya lang ang nakatutukoy ng pinapangarap.

Hindi naiintindihan ng nakararami.

Wala silang pakialam.

Hindi kasi nila alam.

Hindi naman mangmang pero naggagaling-galingan.

Hindi nararapat ngunit pinipilit na isipat.

Walang habas.